On kez ölüp de doğma şansın olsa...

On kez ölüp de doğma şansın olsa, bir kez atlar mısın gökdelenlerden? Yoksa yine

de kıyamaz mısın kendine? Acaba deyip?

Kırbaç olan sözlerim, ateş topu bakan gözlerim bana yetmedi, eşe dosta çare

ararken ben erimişim meğer. Kendimi odama kapatıp, babama küsüp sofraya gitmeyip

annemden ayrı kuru ekmek yediğim zamanlar geldi aklıma gururumdan...

Daha mı zor şimdi yaşamak? Başa çıkmak daha mı zor büyüyünce, eşek kadar

adam dedikleri kişi olunca?

Oysa ki ölümden dönmüştüm ben. Ölümü görmüştüm. Ölmek kolay olanmış.

Kurallar yıkılmaz mı, yıkılır elbet. Bazen kıyaslayamazsın ya terazinin dengede

duran iki tarafını. Tercihler yapıldıktan sonra sorgulamak hem günah hem ayıp diyenler

haklı belki de kim bilir...

Gül yüzün tamamen silineceğine hafızamdan, benimle kal. Eş, dost, yasak aşk

diyelim biz ona...

P.S: 3 Ten 1 Yalnızlık'tan inim inim ağlasam acı çeksem ne olur benim için fark etmez Allah belanı versin dediğim anlardan bir şiir.