Zor aslında biliyor musun sensizlik. Zamanı geliyor katlanamıyorum bu hayata. Öyle bir şey ki bu. Sen varken sanki bana hiçbir şey olmazmış gibi hissediyorum ama sen bunu nereden bileceksin ki, bilemezsin. Ayrılığın üzerinden öyle çok zaman geçti ki, aklına geliyor muyum bilmiyorum bile. Bazen üzerimde hala kokun var sanıyorum... Gece uyurken saçlarının kokusu geliyor bazen burnuma....
Bir zamanlar elini tutup herkese nispet "sevgilim" dediğim kadın, şimdi beni hatırlamıyor bile. Ben seni unutamadım biliyor musun? Ne acı. Seninle yaşadığım bir çok hatırayı kovmama rağmen gitmiyor işte. Yakamı bırakmıyor işte lanet anılar.Belki de, ne seni nede beni, bizim birbirimizi sardığımız kadar kimse saramadı. Kimse ısıtamadı minicik kalbimizi. İçimizde ki boşluğu doldurmaya çalıştıkça derinleşti yara...
Yok yok, sanırım ben unutamam da seni. Sanırım yapmaya çalıştığım kendimi sensizliğe alıştırmak. Zordur bilirsin unutmak, ben kolayı seçtim ve kendimi bu duruma alıştırdım. Şimdi burada olsan derdin ki "Off ama sende hep kolaya kaçıyorsun." Bu sefer kaçmayacağım merak etme, zoru başarıp seni unutacağım. Bu sözlerimi siktir et, en önemlisi, ben hâlâ bıraktığın yerdeyim...
Hüseyin Yıldız
P.S: İnim inim inlesen acı çeksen ne olur? Siktir et yahu. Hayat kısa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder