" 3 Ten 1 Yalnızlık" kitabından....
ARKA KAPAK
Her günahımda tanrıya koştum, her öfkemde onunla konuştum.
Serin sedir ağaçlarının gölgesinde, yanmış ruhumu bedenime
dikerken, yamalarım açıldı, patladı dikişlerim.
Kaburgalarımdan ruhumu gördüler, açıklarımı…
Sanem, günahkar bedeninde masum ruhunu okşuyordu. Pek bir
seveni yoktu, bunu o da biliyordu. İnsanlar kötüydü, menfaatçiydi. Namuslu ve
temiz bedenlerinde fahişe bir ruh saklıyorlardı. Erdemli gözüken
karakterlerinin altında yatan, acımasız egolara sahip insanlar… Namusu iki
bacağı arasında arayan namussuz insanlar…
ÖNSÖZ
Hepimizin günahları vardı, pislikleri… Hiçbir suyun
temizleyemeyeceği. Zor zanaat insan olabilmek, insan gibi yaşayıp yaşatabilmek…
Bu kitabı yazmama sebep olan Sanem’e binlerce teşekkür
ederim. Günlüklerini ve hayatını cüretkarca önüme sunduğu için… Acılarını,
sevinçlerini, sırlarını, göz yaşlarını, kahkahalarını… Sen her zaman gülümse
Sanem…
Çocukluğumun en masum hallerimden, ergenliğimin en asi
hallerine ve yirmi dört yıldır desteklerini ve sevgilerini hiçbir zaman
esirgemeyen, arkamda Ağrı dağı gibi onurlu ve dik duran aileme binlerce
teşekkür ederim.
Kahrımı, egolarımı, mutsuzluğumu, hasta olmamı, sinirli
hallerimi, asabiyetimi, beni her türlü pis huylarımla çeken, varlığı için her
gün Allah’a şükrettiğim değerli arkadaşlarıma, dostlarımı binlerce teşekkür.
Siz hep var olun bana bir şey olmaz.
Hayatıma giren, çıkan, acıtan, inciten, seven, sevmeyen
herkese teşekkürler…
Her dokunuş bir izdir, hatıralarda hiçbir zaman silinemeyen…
P.S: Hüseyin Yıldız yaparsa efenim... :p
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder